Onlangs publiceerde de Partij voor de Dieren een interview met Karen Soeters, directeur van de Nicolaas G. Pierson Foundation:
We treffen Karen Soeters, directeur van de Nicolaas. G. Pierson Foundation (NGPF), het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren, op haar kantoor in de Beurs van Berlage te midden van onderscheidingen die te maken hebben met de films Meat the Truth en Sea the Truth. Mogen we je even wat vragen stellen? Een brede grijns en een hartelijk welkom als antwoord.
Wat doet het Wetenschappelijk Bureau eigenlijk?
We zijn een onafhankelijk wetenschappelijk bureau dat door de Partij voor de Dieren is voorgedragen voor financiering vanuit de overheid. Elke politieke partij heeft de mogelijkheid een wetenschappelijk bureau voor te dragen, het bureau is echter onafhankelijk van de politieke partij.
Het doel van de NGPF is om wetenschappelijk onderzoek te verrichten en te initiëren en het verbreden van kennis en bewustzijn over vraagstukken van maatschappelijk belang. En dan in het bijzonder met betrekking tot de kernthema’s van dierenwelzijn, dierenrechten, duurzaamheid en natuur. Dit houdt in dat de NGPF zich richt op het analyseren en presenteren van alternatieven die kunnen bijdragen aan de totstandbrenging van een aangenamere, diervriendelijker en duurzamere samenleving. Hiermee tracht de NGPF bestaand wetenschappelijk onderzoek en kennis over deze thema’s toegankelijker te maken voor het grote publiek. En zo het maatschappelijk en politiek debat daarover te stimuleren.
Wat hebben jullie allemaal concreet gedaan?
Nou, in alle bescheidenheid: heel veel, ik denk dat we als één van de kleinste wetenschappelijke bureaus van Nederland het meest aan de weg timmeren. Ons eerste grote project was de documentaire Meat the Truth. We hebben een Nederlandse versie en een Engelstalige versie gemaakt. Die laatste is inmiddels in 14 verschillende talen vertaald! Overal ter wereld worden premières georganiseerd.
We initiëren ook zelf onderzoek. Zo hebben we bijvoorbeeld samen met de VU in Amsterdam de zogenaamde broeikasgasbesparingstabellen gemaakt. Zo kan iedereen zien hoeveel je kunt doen voor het klimaat door je consumptiepatroon aan te passen, waarbij iedereen z’n eigen ambitieniveau kan kiezen.
En heel iets anders: een onderzoek naar de energieopbrengst voor Schiphol als daar op alle platte daken en de omringende graslanden zonnepanelen zouden worden geplaatst. Met als gunstig neveneffect dat er geen vogels meer foerageren en dus ook niet afgeschoten worden omdat ze een gevaar zouden vormen voor het vliegverkeer. En weer heel iets anders is ons recente onderzoek naar de werkelijke kostprijs van varkensvlees, inclusief alle onbetaalde rekeningen van de maatschappelijke problemen die de varkenshouderij veroorzaakt.
Afgelopen mei ging Sea the Truth in première: een nieuwe documentaire over de toekomst van het leven in onze oceanen. En we hebben een spraakmakend boek uitgegeven: Meat The Truth, Essays on Livestock Production, Sustainability and Climate Change, waarin tal van wetenschappers aangeven dat de productie van vlees grote milieuproblemen veroorzaakt.
Op dit moment zijn we druk bezig met de opzet van twee nieuwe projecten, een film over zoönosen (ziekten die worden overgebracht van dieren op mensen zoals de varkensgriep, vogelgriep, Q-koorts, ESBL en MRSA) en een wetenschappelijk document over ritueel slachten.
Maar daarmee houdt het zeker niet op. We zitten vol energie en plannen: het organiseren van een summer university, het geven van lezingen over onderwerpen op het gebied van dieren, natuur en milieu en deelname aan debatten in binnen- en buitenland.
Recent nog had ik een ontmoeting met Prof. Knottnerus van de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid om hem te informeren over ons werk. Een enorme stimulans om te ervaren hoezeer ook hij waardering toonde voor onze activiteiten.
Wat vind je het leukste en het minst leuke aan je werk?
Ik ben echt zo trots op wat we met een klein team en met weinig middelen voor elkaar krijgen. Ik zie het als een enorm voorrecht dat ik voor de NGPF mag werken. Maar als ik echt een project moet noemen dan is het Meat the Truth. Wij hebben ervoor gezorgd dat het onderwerp vleesconsumptie in relatie tot het broeikasgaseffect op de publieke en politieke agenda is komen te staan. Ik vind het nogal wat, dat ik in het begin altijd moest uitleggen wie we zijn en wat we doen. Terwijl wetenschappers ons nu spontaan benaderen omdat ze graag willen samenwerken.
Wat ik ook enorm stimulerend vind, is dat ik collega’s en een bestuur heb die net zo gedreven zijn als ikzelf. We zijn deze week met een project gestart, ik noemde dat al, over onverdoofd ritueel slachten. Na het zien van de beelden over hoe het er daarbij aan toegaat maakt het ons niet meer uit hoe hard en hoelang we ervoor moeten doorwerken. Het moet gewoon af. Ik hoef ook niet uit te leggen waarom het belangrijk is. We strijden voor het zelfde doel: namelijk het werken aan een betere wereld met meer mededogen en duurzaamheid en met respect voor alles wat leeft.
Minder leuk vind ik dat we altijd moeten “zoeken" naar geld. Het lijkt me heerlijk om meer budget te hebben, want ik kan nog wel 100 onderwerpen bedenken waarvan ik vind dat we er onderzoek naar zouden moeten doen. Minder leuk, en dan druk ik me maar zacht uit, vind ik ook de beelden die ik moet bekijken en sommige artikelen die ik moet lezen. Als ik een halve dag wetenschappelijke artikelen over slachttechnieken heb gelezen ben ik niet alleen misselijk maar ik weet ook waar we het voor moeten doen.
Wat weten mensen misschien niet van de NGPF?
Ik ben meer dan eens benaderd door mensen die een rondleiding hadden gekregen in de Tweede Kamer en daar zo enthousiast over waren dat ze ook wel eens bij het Wetenschappelijk Bureau wilden komen kijken. Dat zou een hele korte rondleiding worden want ons kantoor is nog geen 16 vierkante meter groot. En op sommige momenten hebben we er met 4 of 5 mensen gewerkt….. De dozen met dvd’s en boeken staan vaak tot het plafond opgestapeld en we hebben ook nog het varken en de vis (gefotografeerd voor de poster van Meat the Truth en Sea the Truth) als een soort mascottes in de kamer staan.
Is het wetenschappelijk bureau ook in te schakelen voor werkgroepen en volksvertegenwoordigers van de Partij voor de Dieren?
Nee, helaas hebben we daar niet de mogelijkheden voor en daar is het wetenschappelijk bureau ook niet voor bedoeld. De overheid heeft met nadruk bepaald dat er onafhankelijke wetenschappelijke bureaus kunnen worden aangewezen door politieke partijen, maar dat staat los van de fractie-ondersteuningsbudgetten die de verschillende volksvertegenwoordigers krijgen en de partijfinanciering die vanuit de overheid ondersteund wordt.
We hebben onze handen meer dan vol aan het verzorgen van wetenschappelijk onderzoek, wetenschappelijke publicaties en het vertalen van wetenschap naar een breed publiek. Onze ambities zijn vooralsnog groter dan onze mogelijkheden, maar als de partij groeit, kunnen ook wij meer doen omdat de overheidssteun daarmee zou toenemen.
We zijn nu nog in belangrijke mate afhankelijk van de steun van particulieren die ons werk waarderen. Sinds kort hebben we ook de mogelijkheid om donateur te worden van de NGPF. Wie een bijdrage doet van 20 euro of meer ontvangt als blijk van onze waardering het boek Meat the Truth en de bijbehorende DVD! Donateur worden kan via onze website www.ngpf.nl
Wat weten mensen misschien niet van jou?
Dat ik naast mijn directeurschap van de NGPF werkzaam ben als docent mediapsychologie bij het Instituut Media, Informatie en Communicatie van de Hogeschool Amsterdam en dat ik tevens zitting heb in het bestuur van Bont voor Dieren, de Nederlandse Vegetariërsbond en omroepvereniging Piep.
We treffen Karen Soeters, directeur van de Nicolaas. G. Pierson Foundation (NGPF), het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren, op haar kantoor in de Beurs van Berlage te midden van onderscheidingen die te maken hebben met de films Meat the Truth en Sea the Truth. Mogen we je even wat vragen stellen? Een brede grijns en een hartelijk welkom als antwoord.
